“Wśród tylu naszych szalonych marzeń
Wśród myśli nie poukładanych
Wchodzimy w życie niepewnie jak dzieci
Jak małe wątłe bańki mydlane...”
W środę 21 czerwca uczniowie klasy VIII podziękowali swoim nauczycielom, a także kolegom i koleżankom za wspólne lata nauki.
Uroczystość rozpoczęła się o godzinie 12.00 i zgromadziła całą szkolną społeczność. Rozpoczęli siódmoklasiści, którzy z humorem scharakteryzowali swoich starszych kolegów i koleżanki. Oj, dostało się niektórym 😊. Było dużo śmiechu, a także drobne upominki, np. poduszka dla wiecznie zaspanego kolegi, mikrofon dla uczennicy śpiewającej ma każdej akademii, wędka, “złota rączka”, lustereczko, a nawet kłódka.
Następnym punktem spotkania była prezentacja przygotowana przez p. Agnieszkę Niterę ilustrująca szkolną przygodę uczniów kończących naukę w podstawówce. Tu też było dużo śmiechu, a nawet pojawiły się łzy, bo jak się nie wzruszyć, gdy spogląda na nas słodki przedszkolak, który za dwa dni odbierze świadectwo ukończenia szkoły podstawowej..
Po prezentacji głos zabrali ósmoklasiści. Podziękowali swoim nauczycielom za lata wytężonej pracy, a zrobili to również z humorem.
“Pani Lidia – dyrektorka,
lat dwadzieścia bez mała, nam królowała.
do życia w rodzinie przygotowywała.
Zawsze serdeczna i pomocna,
więc i współpraca z Nią była owocna.
Jak trzeba to palcem pogroziła,
kiedy indziej z lekcji zwolniła
A teraz cicho i spokojnie świetlicę ogarnia.
Kocha ją bardzo cała szkolna dzieciarnia 😊”
“Matematyko! Ty zmoro moja!
Ile cię trzeba cenić, później się dowiem.
Dziś trudność twą w całej ozdobie widzę,
i pojmuję, ale nie tęsknię po tobie.
O Agnieszko, co algebry bronisz w matematycznej sali.
Ty, co Pitagorasa twierdzenie chronisz z jego wzorem!
Jak mnie dziecko pod tablicą postawiłaś z trudem.
Gdy od płaczącej matki pod Twoję opiekę
Ofiarowany, zaspaną podniosłem powiekę
A teraz mogę śmiało do liceum progu
Iść, a za zdobytą wiedzę podziękować Tobie i Bogu”.
“Nam się uczyć nakazano. A wtem w oczach pociemniało...
Spojrzałem na klasę, śmiechu było mało.
Wzorów z chemii ciągną się szeregi,
Prosto, długo, daleko, jako morza brzegi.
I widziałem pana Piotra; - podszedł, palcem wskazał
I tablicę Mendelejewa ogromną pokazał.
Wylewa się spod kredy wzór obszerny sumaryczny
Długą, czarną kolumną, niczym potwór mityczny,
oklejony cyframi i symbolami. Jak głupi
Stoję pod tablicą dzień długi”.
To tylko niektóre z tekstów ułożonych przez uczniów, a ujawniające ich wrażenia, doświadczenia. Na koniec przy dźwiękach piosenki “Ale to już było” uczniowie wręczyli kwiaty swoim nauczycielom.
Minęło dziesięć lat odkąd tych sześcioro uczniów: Natalia, Kamil, Bartosz, Patrycja, Jakub i Weronika, spotkało się w przedszkolu. Były smutki, były radości..., pierwsze literki, czytanki, zabawy. Sukcesy, nagrody, ale też trudności. Wspólne akcje szkolne, uroczystości, choinki i wycieczki. A wszystko po to, by dać podstawy do dalszej nauki, pracy. I tylko raz po raz przewijała się myśl: Jak to szybko minęło. Ale jak powiedział Paulo Coelho: “„Każdy koniec daje szansę na nowy początek”.
Powodzenia... 😊